เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 29 ตุลาคม 2558 ที่ผ่านมาเวลาประมาณ 10.00 น. ผมกำลังเร่งรีบไปมหาวิทยาลัยเพื่อให้ทันเข้าเรียนตอน 10.20น. ด้วยความรีบผมปิดประตูห้องที่หออย่างรวดเร็ว มือที่เอื้อมไปจับลูกบิดผมเองก็ใช้ถือมือถืออยู่ ผมจึงต้องกางมือออก ทันใดนั้นมือถือก็ร่วงลงจากมือ แบตกระจายออก ตอนแรกผมไม่ตกใจเท่าใดนักเพราะว่าผมก็ทำตกเป็นปกติอยู่แล้ว แต่พอพลิกขึ้นมาเท่านั้นละ จึงพบว่าจอของผมนั้นแตกละเอียด ยังมองเห็นภาพแต่ไม่สามารถแตะได้ ใกล้เวลาเริ่มเรียนแล้ว ผมจึงรีบเก็บมือถือที่แตกนั้นขึ้นมาแล้วตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปเรียน

พอถึงห้องเรียนผมก็นั่งเรียน ด้วยปกติเวลาที่ผมเรียนอยู่ผมมักจะใช้มือถือไปด้วย ทั้ง Google หาข้อมูลที่สงสัย หรือรวมทั้งแอบเล่นโซเชียลเพื่อคลายความหน้าเบื่อลงบ้าง แต่พอไม่มีมือถือสิ่งแรกที่ผมรู้สึกคือกระวนกระวายไปหมด หยิบขึ้นมาก็หน้าจอแตกทำอะไรไม่ได้ นี่ผมคงเสพติดมือถือมากจเลยสินะ

หมดวันนัดเพื่อนไว้ก็ไม่สามารถติดต่อใครได้ ไม่มีไลน์ ไม่มีเฟส ไม่มีโทร ทางเดียวก็คือเดินไปหาเพื่อนแล้วยืมมือถือของเขาเพื่อโทรออกแทน

ตกเย็นไม่มีมือถือให้นอนเล่น หรือเล่นในห้องน้ำอีกต่อไป แต่ไม่เป็นไรเพราะผมมีโน้ตบุ๊คอยู่จึงสามารถใช้ไปพลางๆได้ก่อน

ตอนเช้าไม่มีมือถือคอยปลุกผมอีกต่อไป จากผมเคยตื่น 6 จากการที่ใช้โทรศัพท์มือถือตั้งปลุก แต่ผมกลับตื่นเกือบ 8 โมงซึ่งผมมีเรียนตอน 08.30น. ทำให้ผมเกือบไปเรียนไม่ทันเลยทีเดียวละ ตอนเช้าๆ จากผมต้องตื่นมาพบการแจ้วเตือนของเฟสบุ๊ค ของไลน์ ของอินบ็อคก็หายไปหมด ถึงแม้การที่ไม่มีการแจ้งเตือนมันทำให้ผมดูยุ่งน้อยลง แต่มันกลับทำให้ผมตกข่าวสุดๆเลยละ

แค่นี้มันก็เพียงพอที่จะบอกว่าชีวิตของผมช่วงนี้ที่ไม่มีมือถือมันลำบากสุุดๆไปเลยละ